پوست‌های الکترونیکی که قابلیت‌های پوست انسان را دارند، روزی می‌توانند کاربردهای بسیار گسترده‌ای در حوزه‌های پزشکی و فناوری داشته باشند. به گزارش ایسنا و به نقل از لایف‌بوت، ماده‌ای که از نظر قدرت، کشش‌پذیری و حساسیت به پوست انسان شباهت دارد، می‌تواند به جمع‌آوری داده‌های بیولوژیکی در زمان واقعی کمک کند. پوست الکترونیکی می‌تواند نقش مهمی را در ارائه نسل بعدی پروتزها، داروهای شخصی‌سازی شده، ربات‌های نرم و هوش مصنوعی بر عهده داشته باشد. "ییچن کای"(Yichen Cai)، پژوهشگر "دانشگاه علم و فناوری ملک‌ عبدالله"(KAUST) گفت: یک پوست الکترونیکی ایده‌آل می‌تواند بسیاری از عملکردهای پوست انسان مانند حس کردن دما و لامسه را با دقت و در زمان واقعی تقلید کند. در هر حال، ساخت تجهیزات الکترونیکی مناسب و انعطاف‌پذیر که از عهده چنین وظایف پیچیده‌ای برآیند، چالش‌برانگیز است و و هر ماده‌ای که مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید به دقت مهندسی شود. بیشتر پوست‌های الکترونیکی، با گذاشتن لایه‌ای از نانومواد فعال روی یک سطح کشش‌پذیر ساخته می‌شوند که به پوست انسان می‌چسبد اما اتصال این لایه‌ها به یکدیگر اغلب بیش از حد ضعیف است و به کاهش دوام و حساسیت مواد منجر می‌شود. از سوی دیگر، اگر این اتصال بیش از حد قوی باشد، انعطاف‌پذیری آن محدود می‌شود و به شکستگی آن می‌انجامد. کای ادامه داد: چشم‌انداز تجهیزات الکترونیکی پوست، با سرعت در حال تغییر است. ظهور حسگرهای دوبعدی، سرعت تلاش را برای تبدیل این مواد قوی و نازک به پوست‌های مصنوعی بادوام افزایش می‌دهد. کای و گروهش، یک هیدروژل که با نانوذرات سیلیکا تقویت شده مورد استفاده قرار دادند و همچنین ترکیبات موسوم به "MXenes" را به عنوان لایه حساس به کار گرفتند و آنها را با کمک نانوسیم‌های رسانا به هم متصل کردند. "جی شن"(Jie Shen)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ۷۰ درصد از هیدروژل‌ها را آب تشکیل می‌دهد و موجب می‌شود که با بافت‌های پوست انسان، سازگاری زیادی داشته باشند.