به گزارش بهداشت نیوز، یک از مفاهیم فکری درگیر در خودکشی، محتوای فکر نومیدانه است، که در آن فرد این باور را به دست آورده که موقعیت آزارنده تغییر ناپذیر است و بر همین اساس ارتباط های خود را با محیط اش به طور کامل قطع می کند و مستعد اقدام به خودکشی می شود. مهم است که درمانگران در ابتدایی ترین گام، با تکیه بر خاطره ها و تجارب بیمار رگه هایی از توانمندی و امید را در بیمار فعال نگه دارند؛ در همین راستا تهیه «جعبه امید» می تواند یک اقدام مؤثر باشد. در جعبه امید، درمانگر و بیمار با هم تصمیم می گیرند که وسیله، عکس و دست نوشته هایی که می تواند برای بیمار خاطره انگیز باشد را در این جعبه قرار دهند و با همدیگر توافق کنند که زمان حمله افکار خودکشی بیمار به این جعبه پناه ببرد و ارتباط امیدوارانه ای را با زندگی برای خودش ایجاد کند.